കഠിനമായ ചൂടിനൊപ്പം ഉണങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്ന മനസ്സിനും ശരീരത്തിനും ഒരല്‍പം   ആശ്വാസമേകിയിരുന്നത് എന്‍ടെ നാടിനെക്കുറിച്ചുള്ള തണുത്ത ഓര്‍മമകളായിരുന്നു. ഒറ്റപ്പെടലിന്‍ടെയും വേര്‍പാടിന്‍ടെയും നൊമ്പരങ്ങള്‍ക്ക് രണ്ടു വയസ്സ് തികഞ്ഞിരിക്കുന്നു. തിരിച്ചു പോകാനുള്ള മോഹത്തിന് കാഠിന്യം കൂടിയത് പോലെ. ദിന രാത്രങ്ങളുടെ കൊഴിഞ്ഞു പോക്കിന്  ദൈര്‍ഘ്യം കൂടുതല്‍ എടുക്കുന്നു.

തിരികെ പറക്കാനുള്ള ദിനവും സ്വപ്നം കണ്ടു കൊണ്ട് റോഡരികിലുള്ള ഈന്തപ്പനയുടെ ചുവട്ടില്‍ ഞാനിരിന്നു. 

ഒരിളം കാറ്റ് എന്നെ തലോടിക്കൊണ്ട് കടന്നുപോയി. കടലിനക്കരെ നിന്നും എന്‍ടെ നാട്‌ എന്നെ വിളിക്കുന്നു.മനസ്സ്‌ മന്ത്രിച്ചു   ഞാന്‍ വരാം.... ഞാന്‍ വരാം